درآمدي بر تاريخ حجاب زنان در فرهنگ ايران

تاريخچه پوشش زنان در ايران از عهد باستان تا عصر حاضر‌، نشان از پيوندي عميق با حجاب، به معناي پوشش كامل و زيبايي‌شناسي و زيبايي دوستي مي‌دهد. متأسفانه در عصر حاضر پايگاه‌هاي اطلاع‌رساني در خدمت استعمار، با ايجاد شبهاتي در خصوص ايراني نبودن پوشش حجاب براي زنان ايراني، بخصوص نوع تكميل‌كننده ‌آن‌ يعني چادر‌، تلاش مي‌نمايند تا با وارداتي و اجباري خواندن آن زمينه كشف حجاب اختياري را براي بانوان ايراني فراهم بياورند. اين تحقيق تلاشي است در جهت اثبات ايراني بودن پوشش حجاب و در رأس آن عنصر چادر و اين‌كه زن ايراني در طول تاريخ پوشيده بودن را اختياري افتخارآميز براي خود در نظر داشته است. تجليات پوشش در ميان زنان ايران چنان چشمگير است كه با بهره‌گيري از آثار تاريخي و اسناد باستان‌شناختي موجود در داخل كشور و نيز خارج از مرزهاي فعلي كه در زماني بخشي از قلمرو حكومتي ايران بوده همچون منطقه ارگيلي در تركيه (‌يكي از ساتراپ‌هاي هخامنشيان‌)‌ و ... ، مي‌توان به ضرس قاطع عنوان داشت كه ايران منبع اصلي ترويج حجاب در جهان‌ بوده است. يافته‌هاي پژوهشي نشان مي‌دهد زنان ايران زمين از زمان مادها ـ كه نخستين ساكنان آريايي ايران زمين بوده‌اند ـ حجاب كاملي شامل پيراهن بلند چين‌دار و شلوار تا مچ پا و چادر و شنلي بلند روي لباس‌ها داشته‌اند. اين حجاب در دوران سلسله‌هاي مختلف نيز معمول بوده است. در تمامي طول دوران تاريخي (ماد، هخامنشي، اشكاني و ساساني)، زنان ايراني از حجابي كامل برخوردار بوده‌اند و به نظر مي‌رسد كه بعد از اسلام نيز عنصر چادر به عنوان عنصري فرهنگي سوغاتي شد براي صدور به تمامي ملل تحت سيطره اعراب و در سنديت اين سخن همين بس كه اعراب در پوشش زنان با اصطلاحي همچون «چادر» بيگانه بوده‌اند و مؤلفين مقاله با استفاده از روش بررسي كتابخانه‌اي و نيز بهره‌گيري مستقيم از آثار‌ و اسناد باستان‌شناختي همچون سنگ‌نگاره‌هاي تاريخي، نقوش روي سكه، نقش مهرهاي استامپي و استوانه‌اي برجاي مانده از دوران هخامنشي موجود در موزه ايران باستان، نقوش زنان بر روي جام‌هاي سيمين و زرين بر جاي مانده از دوران تاريخي و همچنين بررسي نقوش زنان بدست آمده از فرش پازيريك و نقاشي‌هاي ديواري (‌كوه خواجه در سيستان مربوط به دوران پارتي)‌ و مجسمه‌هاي سنگي برجاي مانده از شهرهاي باستاني همچون هترا (‌متعلق به دوران اشكاني‌) و ... ‌، روشن نموده‌اند كه پوشش زن ايراني از ديرباز با عنصر حجاب عجين بوده و در رأس اين پوشش‌، حجاب برتر يا همان چادر‌، عطرداني بوده كه بوي خوش بانوي ايران‌زمين عفيفانه و نجيبانه‌، در آن محفوظ ‌نگاه داشته مي‌شده است.