بررسي عفاف و حجاب در آيينه حق و تكليف در چارچوب حقوق بشر

حقوق و تعهدات دو روي يك سكه مي‎باشند به اين معني كه در برابر هر حقي يك متعهدي نيز بايد باشد كه اجرا و رعايت حق موجود را تضمين كند. عفاف و حجاب دايره وسيعي دارد كه پوشش اسلامي يكي از تجليات آن است. پوشش اسلامي به عنوان يكي از مصاديق حق ابراز مذهب از جمله حق هاي بشري است كه هر مسلماني بايد در هر جاي دنيا از آن برخوردار باشد. اين در حالي است كه امروزه در كشورهاي اروپايي گروه هاي مذهبي وجود دارند كه متأسفانه از حق برخورداري از حجاب در قالب پوشش اسلامي خود صرفاً به اين خاطر كه جزء اقليت مي باشند، محروم مي شوند. حق هاي بشري با توجه به محتواي خود دربردارنده دو نوع تقسيم بندي تعهد مثبت و منفي و تعهد به وسيله و نتيجه مي باشند. حق حجاب (پوشش اسلامي) مسلمانان، دربردارنده دو نوع تعهد منفي و تعهد به نتيجه براي دولت ها است با اين توضيح كه تعهد به نتيجه مستلزم اقدام فوري است و چنين تعهدي مقيد به وسيله يا امكانات خاصي نشده است كه معمولاً حق‌هاي مدني و سياسي از جمله حق ابراز مذهب در قالب پوشش اسلامي در زمره اين نوع تعهد قرار مي‌گيرند. به تعبير ديگر در تحقق اين نوع حق ها دولت بايد با عدم مداخله سعي در تأمين حقوق ذي‎حق نمايد (تعهد منفي). در اين مقاله با روش توصيفي و تحليلي پوشش اسلامي به‌عنوان يكي از مصاديق حجاب و عفاف، حق بشري تلقي مي شود كه دولت ها در تأمين اين حق، تعهد به نتيجه و از نوع تعهد منفي دارند تا در نهايت مشخص شود كه در ادبيات حقوق بشري حق بر پوشش اسلامي آيينه حق ابراز مذهب و تعهد دولت ها در جهت تضمين آن مي باشد.