بررسي رابطۀ بين عوامل اجتماعي- فرهنگي و جمعيت شناختي و حجاب گريزي (بدحجابي) در ميان دانشجويان دانشگاه يزد

رعايت موازين اسلامي و پوشش مناسب از دغدغه هاي اصلي جامعۀ كنوني ما است. تحقيق حاضر با هدف تعيين تفاوت ميان دانشجويان با حجاب و دانشجويان بدحجاب، از لحاظ عوامل اجتماعي– فرهنگي و جمعيتشناسي انجام شد. اين پژوهش در قالب يك طرح مورد- شاهدي و به صورت مقطعي انجام شد. 170 نفر از دانشجوياني كه قسمتي از موي سر خود را از زير روسري يا مقنعه بيرون گذاشتهاند و آشكار ميكردند (گروه مورد) و 170 نفر از دانشجويان كه از نظر كارشناسان، با حجاب تشخيص داده شده بودند (گروه شاهد). اين افراد به روش داوطلبانه از هفت دانشكده انتخاب شدند. اين دو گروه، سپس از نظر متغيرهاي مستقل تحقيق با يكديگر مقايسه شدند. ابزار جمعآوري داده ها، پرسشنامه محققساخته بود كه از اعتبار و پايايي مطلوب بهرهمند بود. يافتهها نشان داد كه تفاوت معناداري ميان دانشجويان باحجاب و بدحجاب از نظر ميزان نگرش فردي به حجاب، ميزان نگرش مذهبي فرد، ميزان بهرهمندي از وسايل ارتباط جمعي، و ميزان الگوبرداري از گروههاي مرجع، و مؤلّفههاي مقياس اعتماد به نفس (ارزيابي از خود و پذيرش خود) (01/ 0 p) وجود داشت. تحليل رگرسيون لوجستيك چندگانه با روش سلسله مراتبي نشان داد كه متغيرهاي جمعيتشناختي (مرحله اول) 9/5 الي 8/7 درصد، و متغيرهاي اصلي تحقيق (مرحله دوم) بين 2/56 تا 75 درصد از واريانس متغير ملاك حجاب يا بدحجابي را تبيين كردند. از مجموع متغيرهاي مستقل، به ترتيب اعتماد به نفس و نگرش مذهبي قويترين پيشبيني كننده هاي واريانس متغير ملاك هستند. بنابراين، به منظور كاهش نرخ بدحجابي در ميان دانشجويان، انجام مداخله هاي اجتماعي و رفتاري به صورت توجه به مؤلّفه هاي اعتماد به نفس و تقويت نگرش مذهبي ضروري به نظر ميرسد.