بررسي عفاف، حجاب و خلأهاي قانوني آن

مفهوم عفاف، حالتي دروني است كه زمينۀ گرايش فرد به حجاب را فراهم ميكند. آنچه بيش از همه حقوقدانان به آن توجه كردهاند، بررسي خلأهاي قانوني حجاب است. اين مقاله به دنبال مطالعه، ارزيابي و دستيابي به راه حلهاي رفع اين خلأها بود؛ از اين رو با روش تحليل حقوقي با تكيه بر منابع مهم كتابخانهاي و دكترين حقوقي، اين موضوع بررسي شد. اين پژوهش نشان ميدهد كه دكترين حقوقي در اين باره دچار تشتت است. برخي بر اين باور هستند كه در عرصۀ فرهنگي بهويژه عفاف و حجاب، نهتنها خلأ قانوني وجود ندارد، بلكه به عملياتي شدن قانونها نياز دارد. لذا اين گروه بر اين باور هستند كه بيشترين مشكل در اين زمينه به نبود فرهنگسازي و اجرا نشدن صحيح قانون مربوط ميشود كه باعث بروز معضلاتي در اين خصوص شده است، اما به نظرميرسد به عقيدة برخي نيز خلل قانوني دربارة بدحجابي وجود داشته باشد و اگر با آن بهطور قضايي مواجه شود، نخست بايد قانوني عاري از هرگونه تفسير و ابهام وجود داشته باشد. لذا برخي عقيده دارند مقنن بايد ضمن تعريف حجاب شرعي، محدودة حجاب را هم مشخص كند؛ كه در اين رابطه بايد گفت كه تعريف و موضوعشناسي در اين امر به عهدة قانونگذار نيست، بلكه بايد عرف به تبعيت از موازين شرعي محدودة حجاب را مشخص كند و اين نكته كه اين امر هم بايد در قانون گنجانده شود، به نظر رويه نيست. در اين مقاله ضمن تبيين هر يك از اين نظريهها، موضوع به شكل تطبيقي، با تأكيد بر رويكرد آموزههاي ديني بررسي و مباني اخلاقي و حقوقي و شرايط آنها نيز تحليل شده است.