به كارگيري ضمانت اجراهاي مثبت در ترويج فرهنگ حجاب

دولت جمهوري اسلامي ايران بر اساس مباني فقهي و قانون اساسي، موظف است براي اجراي كامل شريعت اسلامي و مبارزه با كليۀ مظاهر فساد، نهايت كوشش خود را به كار بندد. پوشش نامناسب بانوان در جامعۀ اسلامي، از مهمترين مظاهر فساد و مقدمۀ گناهان بسيار ديگري در عرصۀ اجتماع است. لذا حكومت بايد در جهت رسيدن به رعايت حجاب كامل مد نظر اسلام توسط بانوان كه مقدمۀ تضمين سلامت اخلاقي جامعه است، برنامهاي را متناسب با مقتضيات جامعۀ هدف خود طرحريزي و اجرا كند. مبناي اين وظيفۀ دولت خواه از باب اختيارات حكومت اسلامي باشد و خواه از باب امر به معروف و نهي از منكر، دولت موظف است براي تأمين كارآمدي اوامر و نواهي و برنامه هاي اجرايي خود، اقتضائات جامعۀ هدف را در نظر بگيرد. برنامهاي كه به نظر ميرسد متناسب با جامعۀ امروز ماست، تعيين ضمانت اجراهاي مثبت در قانون، براي ترويج فرهنگ حجاب اسلامي و اصلاح تدريجي حجاب بانوان است؛ چرا كه تجربۀ عملي نظام ما پس از انقلاب اسلامي، در تعيين انواع ضمانت اجراهاي منفي و جرمانگاري در جهت اصلاح وضعيت پوشش مردم، ابزار كارآمدي نبوده است. مقالۀ حاضر، با روش توصيفي-تحليلي و بيان ادلۀ فقهي، حقوقي و جامعهشناختي به دنبال معرفي و اثبات كارآمدي وضع ضمانت اجراهاي مثبت در ترويج فرهنگ حجاب كامل در جامعه است و به اين نتيجه رهنمون ميشود كه اين شيوه تنها ابزاري است كه در شرايط كنوني، ميتواند هدف حكومت را در جهت رعايت حجاب مد نظر اسلام توسط بانوان برآورده كند.