در آغوش عشق شيرين مطالعۀ پديدارشناختي فضاي عاشقانه و ارتباط آن با حجاب در سه صحنۀ عاشقانه در منظومۀخسرو و شيرين نظامي

«منظومۀ خسرو و شيرين» از نابترين منظومههاي عاشقانۀ فارسي است، كه در آن نظاميگنجوي با هنرمندي تمام يكي از عشقهاي اساطيري ايراني را به نمايش ميگذارد. شيرين، پاك بانوي ايراني دل در گرو شاهزاده خسرو مينهد، با اين حال اين دلباختگي، هرچه بيشتر او را در ميان هالهاي از حجاب و پاكدامني قرار ميدهد، اما اين حجاب عاشقانه چگونه در منظومۀ خسرو و شيرين به نمايش گذاشته ميشود؟ پژوهش پيش رو با تكيه بر رويكردي پديدارشناختي در بررسي فضاهاي روايي اين منظومه، و با استناد به سه صحنۀ«عاشق شدن شيرين بر خسرو»، «حمام كردن شيرين و به نظاره نشستن خسرو» و « رفتن خسرو سوي قصر شيرين» در نسخه نگارهها، سعي در جستجوي چگونگي پيوند مبارك ميان عشق و حجاب در اين منظومۀعاشقانه دارد. مطالعۀ نسخه نگارهها و اشعار نظاميگنجوي بر اين فرض صحه ميگذارد كه عشق شيرين در ارتباطي تنگاتنگ با پاكدامني تعريف شده و تماميعناصر و بهخصوص فضاي داستان، همواره در حال ارائۀ تصويري محجوب و عفيف از شيرين، بانوي پاكدامن ايراني است.