پيشينه و فلسفۀ حجاب

ماپا به دنيايي گذاشتهايم كه سرشار از حيله و تزوير، شرارت و رذالت است. شياطين، برنامۀ فرهنگي خود را به گونهاي ترتيب دادهاند كه انسان متوجه يك بعد بيروني شده و از ساير مسائل فطري غافل شود. در اين ميان عزت و شرف و عفت زن پايمال شد، چرا كه او را از جايگاه عظيم انساني خارج و انحراف را آزادي معرفي كرده و حجاب را ارتجاع و كوته فكري دانستهاند. قبل ازاسلام، نيزدر ميان بعضي ملل حجاب وجود داشته است. در ايران باستان، در ميان قوم يهود و احتمالاً در هند، حجاب وجود داشته، اما در جاهليت عرب حجاب وجود نداشته است و با آمدن اسلام در عرب پيداشده است كه علت پيدايش حجاب در گذشته را ميل به رياضت و رهبانيت(ريشۀ فلسفي)، عدم امنيت و عدالت اجتماعي (ريشۀ اجتماعي)، پدر شاهي و تسلط مرد بر زن و استثمار نيروي او در جهت منافع اقتصادي مرد(ريشۀ اقتصادي)، حسادت و خودخواهي مرد(ريشه اخلاقي) و عادت زنانگي ميدانند، اما اسلام كاميابيهاي جنسي، اعم از آميزش و لذتگيريهاي سمعي وبصري ولمسي را مخصوص به همسران و غير از آن راگناه و مايۀ آلودگي و ناپاكي جامعه ميداند، زيرا حجاب بهترين حافظ و حصاري است كه زن را از خطر بيگانه حفظ مي كند و از گزند خطرها و آسيبها در برابر نامحرمان و بيگانگان مصونيت بخشيده و بيمه ميكند و به جامعه، خصوصاً جوانان، آرامش ميبخشد و مانع هرگونه گسترش فساد و گرايش به فحشا ميشود و موجب تقويت بنيان خانواده و حفظ ارزش زن و جلوگيري از ابتذال و تباهي او ميشود. در اين مقاله سعي شده است، از روش توصيفي – تحليلي و با ابزار كتابخانهاي و فيش برداري، اين مسئله بررسي شود.