تبعات زيست محيطي معدنكاري زغال، ارائه راهكار

زغال سنگ به عنوان يكي از منابع انرژي اثرات زيست محيطي فراواني دارد كه ارزيابي اين اثرات مي تواند در شناسايي، پيشگيري و كنترل عوامل آلودگي موثر باشد. تاثيرات زيست محيطي از بهره برداري معادن زغال سنگ با آزاد سازي يكسري عناصر مضر و سمي از طريق فرآوري ماده معدني و انباشت باطله هاي آن به داخل سيستم هيدرولوژيكي آبهاي سطحي و زير زميني و نيز خاك منطقه ناشي مي گردد. باطله هاي حاصل از عمليات زغال شوئي به دليل انتشار آلاينده ها، آلودگي هاي زيست محيطي وسيعي را به دنبال داشته كه چنين وضعيتي در اكثر كارخانه هاي زغال شوئي ديده مي شود. تجمع پيريت در باطله ها و اكسيداسيون بعدي آن در اثر نفوذ آب، منجر به تشكيل محيط اسيدي مي شود. اسيدي شدن آب ها، تاثير زيان آوري بر روي اكوسيستم دارد، كه در صورت نبود مديريت صحيح، اين زهاب منجر به تخريب منطقه وسيعي مي گردد و براي مدت هاي زيادي نيز پايدار مي ماند. مشكل ديگر زغال سنگ در زمان سوختن آن است كه باعث انتشار گازهاي سمي مانند SO2، F، Cl، CO2 و As مي شود كه با توجه به مصرف آن براي توليد انرژي وگرما از علل مهم ايجاد پديده گرمايش جهاني و آسيب رساندن به لايه ازن مي باشد. استفاده از فناوري نانو، مانند نانوكريستال ها و نانو حسگرها و هم چنين استفاده از گياهاني كه توانايي خوبي در جذب فلزات سنگين از آب و خاك دارند، نيز به عنوان يك روش كم هزينه و سازگار با محيط زيست پيشنهاد مي گردد.