مروري بر مطالعات انجام گرفته در مورد واكنش استري شدن با استفاده از فرايند تراوش تبخيري

A review of the studies on the esterification reaction using the pervaporation

تراوش تبخيري فناوري است كه در حال تثبيت موقعيت خود در بين فرآيندهاي جداسازي مي باشد. اين فرآيند با توجه به پتانسيل هاي موجود، به عنوان جايگزيني مناسب براي روش هاي ديگر جداسازي در محدوده وسيعي از فرآيندها محسوب مي شود. در زمينه هايي مانند حذف آب از تركيبات آلي و حذف مقادير جزئي اجزاء آلي از محلول هاي آبي، كارهايي به صورت صنعتي نيز انجام شده است. از ديدگاه مواد سازنده غشا، اغلب پليمر‌هاي صنعتي موجود، در تهيه غشا به كار گرفته شده اند. انتخاب ماده سازنده غشا اختياري نيست بلكه براساس خواص فيزيكي و شيميايي گوناگون انجام مي شود. از آنجايي كه تراوايي معياري كمي از قابليت عبوردهي غشا و گزينش پذيري يك معيار كيفي است، در طراحي غشا هر دو عامل را بايد در نظر داشت. جداسازي تركيبات آلي از آب، يكي از چالش هاي مهم صنايع شيميايي است كه به دليل تشكيل مخلوط‌هاي آزئوتروپ ، با روش هاي مرسوم مانند تقطير آزئوتروپيك، مستلزم صرف انرژي و هزينه بالاست. فناوري غشايي تراوش تبخيري به دليل عدم وابستگي به تعادلات بخار- مايع و همچنين گزينش پذيري بالا جهت جداسازي مواد آلي- آبي از يكديگر مورد توجه قرار گرفته است. غشاهاي پليمري به دليل هزينه پايين توليد و كارايي اقتصادي و معقول، جايگزيني مناسب براي فرآيندهاي جداسازي رايج مانند تقطير، جذب و جذب سطحي هستند. يكي از روش هاي بهبود قابليت هاي غشايي استفاده از مواد نانويي در بافت پليمري است. به دليل اندازه كوچك نانو ذرات و نيز سطوح تماس بالاي بين نانوذرات و فاز پليمري، غشاهاي ساخته شده از اين مواد علاوه بر توانايي ايجاد برهم‌كنش مناسب با اجزاي جدا شونده و انتخاب پذيري بالا، داراي مقاومت مكانيكي و حرارتي مطلوبي نيز خواهند بود. در اين پژوهش سعي شده است مطالعات كامل انجام گرفته در مورد واكنش استري شدن توسط فرايند تراوش تبخير مورد بررسي قرار گرفته شود.