بررسي وتحليل آموزش الفبا دركتابهاي قرآن و فارسي اول دبستان به شيوه افقي و موازي

هدف اصلي اين نوشتار ، بررسي و تحليل سازماندهي افقي آموزش الفبا به شيوه موازي دركتابهاي قرآن و فارسي اول دبستان براساس برنامه ريزي محتواي درسي به روش تحليل محتوا است. نمونه آماري همان حجم جامعه آماري يعني 90 صفحه كتاب فارسي و70 صفحه كتاب قرآن اول ابتدايي بود. تحليل با استفاده از آمار توصيفي برروي درسهاي 7 گانه كتاب قرآن ودرسهاي 22 گانه فارسي اول به شيوه موازي سازي افقي به صورت كمّي صورت پذيرفت . حركا ت ، حروف ،اكثر اسامي وشكلهاي آنها شبيه هم هستند و به صورت موازي در آموزش الفباي قرآني وفارسي نقش دارند .نتايج حاصله بيانگر آن است كه : كتاب قرآن اول دبستان به طورميانگين 5.3 هفته در معرفي صداها و5.5 هفته در تدريس رسمي آنها نسبت به كتاب فارسي اول دبستان ديرتر اقدام مي كند وهماهنگي برقرار است. ودر ساير امور برنامه ريزي درسي هماهنگي برقرار نيست . واژه قرآن در كتاب فارسي اول در نگاره 6 در هفته سوم مهرماه بيان و معرفي كتاب قرآن در درس 15 در صفحه 78 آن انجام مي شود .در حالي كه همان دانش آموزان كتاب مستقلي به نام قرآن به موازات كتاب فارسي دارند.كه از همان اول مهر تدريسش آغاز مي شود . لذا مي توان گفت كه هماهنگي كامل درتدوين ارائه محتوا بين دو كتاب فارسي و قرآن اول دبستان مشاهده نمي شود. با استناد به تحليل انجام شده ،پيشنهاد نگارندگان در اين است كه درس مستقل قرآن در سال دوم، يعني ، بعد از يادگيري الفباي فارسي سال اول آغاز گردد.