تاثير استفاده از روش هاي نوين(فعال) در افزايش سطح يادگيري دانش آموزان ابتدايي در درس هديه هاي آسماني در مقايسه با روش هاي سنتي(غيرفعال)

اين پژوهش با هدف مقايسه تأثير روش هاي نوين تدريس در يادگيري درس هديه هاي آسماني دانش آموزان پسر نواحي دوگانه همدان انجام شد. روش اين پژوهش از نوع طرح هاي نيمه تجربي با پيش آزمون و پس آزمون و از نظر هدف كاربردي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق، كليه دانش آموزان پسر سال ششم ابتدايي نواحي دو گانه همدان در سالتحصيلي 97-96 بود. نمونه گيري به صورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي است. بنابراين حجم نمونه آماري پژوهش عبارت است از دانش آموزان دو كلاس ششم ابتدايي كه از هر كدام از كلاس ها پس از موازنه سازي آزمودني ها يكي به شكل يادگيري غيرفعال به تعداد 30 نفر و ديگري به شيوه تدريس فعال به تعداد 32 نفر در درس هديه هاي آسماني مورد بررسي قرار گرفتند. براي اندازه گيري ميزان يادگيري گروه ها از آزمون پيشرفت تحصيلي استفاده گرديد. براي تعيين روايي محتوايي پرسشنامه از نظر متخصصان و معلمان استفاده شد. براي تحليل داده هاي آماري در مورد هر يك از فرضيه هاي پژوهشي به علت تعيين تفاوت و محاسبه و مقايسه نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون درگروه هاي آزمايش وگواه از آزمون ANCOVA (تحليل كوواريانس) استفاده گرديد. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه بين نمرات يادگيري كلي، عميق و سطحي هر دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر روش تدريس فعال در افزايش يادگيري كلي، عميق و سطحي دانش آموزان تأثيرگذاشته و نسبت به روش سنتي تدريس اثربخش بوده است.