مسوليت مدني توليدكنندگان كالا

مسئوليت توليدكنندگان كالا به عنوان شاخه اي از مسئوليت مدني از حيث مبنا مراحل متعددي را گذرانده كه از مبناي مسئوليت قراردادي شروع و به مبناي مسئوليت محض منتهي مي شود. مشكلات عمده اي كه پيرامون هر كدام از مباني مسئوليت قراردادي و مسئوليت غيرقراردادي مبتني بر تقصير وجود داشت و نيز ضرورتهاي اقتصادي سرانجام زمينه ساز اقدام خطير اتحاديه اروپا در سال 1985 شد كه به موجب آن قواعد نمونه اي ارائه گرديد كه از حيث مبنا مبتني بر مسئوليت محض بود و كشورهاي عضو اتحاديه ملزم به رعايت آن مبنا در قوانين جديد خود شدند. خوشبختانه همين مبنا در لايحه حمايت از حقوق مصرف كنندگان قوانين ساير كشورهايي پيشرفته در همگامي با قوانين ساير كشورهاي پيشرفته اتخاذ شده است. تحول مهم ديگري كه در عرصه مسوليت مدني توليدكنندگان كالا روي داده، ارائه تعريفي متفاوت از مفهوم سنتي عيب و كالاي معيب است. بر مبناي چنين تحولي در تشخيص عيب و كالاي معيب ديگر اهميتي ندارد كه طرفين در اين رابطه چه خواسته اند و يا خريدار، عقلا چه انتظاراتي داشته است، بلكه همين قدر كه كالايي فاقد ايمني اي باشد كه قانونا از آن مي توان انتظار داشت، آن كالا معيب است.