بررسي مسئوليت مدني در تصادف با عابر پياده با بهره گيري از تعريف مسئوليت مدني از ديدگاه فقه شيعه(قاعده لاضرر) و حقوق ايران

يكي از مهم ترين حوادث رانندگي، تصادفات انواع وسايل نقليه در حال حركت با عابرين پياده است كه به دليل فراواني بالاي آن در سطح جوامع، وضع مقررات و قوانين از سوي قانون گذار را موجب گرديده است. هدف از تحقيق حاضر مطالعه و تعيين و بررسي مسئوليت مدني در تصادف با عابر پياده با بهره گيري از تعريف مسئوليت مدني از ديدگاه فقه شيعه و بررسي ماده 26 قانون رسيدگي به تخلفات رانندگي مصوب 1389 مي باشد. در اين تحقيق از روش كتابخانه¬اي و اسنادي براي جمع¬آوري داده¬ها و اطلاعات مورد نياز استفاده شده است. نتايج حاصل از اين تحقيقات نشان مي¬دهد كه در حقوق ايران به دليل اهميت بالاي موضوع تصادفات عابرين پياده قانون¬گذار به قواعد عام تصادفات اكتفا نكرده و در متن ماده 26 قانون رسيدگي به تخلفات رانندگي صراحتاً به آن اشاره كرده است ازطرفي طبق حقوق اسلامي يعني فقه شيعه حقوق و آزادي¬هاي فردي از جمله مسائل مهم و مورد احترام در دين مبين اسلام مي باشد طبق قائده ي مهم لا ضرر و لا ضرار في اسلام در فقه اماميه هيچ كس اجازه صدمه زدن به يكديگر را ندارد و در صورت ايجاد صدمه نسبت به جبران خسارت آن بايد اقدام نمايد. نويسنده در مقاله حاضر قصد دارد تا علاوه بر بررسي مسئوليت مدني را كه در فقه اماميه به ضمان قهري معروف است را با تعريف مسئوليت مدني و اركان آن و سپس بررسي قاعده لاضرر بپردازد.