مطالعه ي تطبيقي هشدار ابتلا به بيماريهاي آميزشي و تأثير آن بر مسئوليت مدني در حقوق ايران و امريكا

شيوع بيماريهاي آميزشي يكي از مسائلي است كه در اغلب جوامع موجب نگراني است. يكي از مواردي كه مي تواند در اين باره مؤثر باشد، هشدار امكان ابتلا به بيماري از سوي ناقلين به ديگر اشخاص است. چنين امري در قوانين كنوني ايران اگر چه كه به عنوان يك تكليف حقوقي مطرح نيست ولي مي توان از قواعد كلي مقررات موجود و مفاد قاعده ي تحذير در فقه اماميه دريافت، كه در مسئوليت مدني اشخاص حسب وجود شرايط آن مؤثر و موجب معافيت آنها از مسئوليت مي شود؛ به طوري كه سبب مي شود استناد انتقال بيماري به ناقل منتفي شود. در حقوق امريكا تكليف مبني بر هشدار امكان انتقال بيماريهاي آميزشي از سوي دادگاهها تثبيت شده و دعاوي بسياري در اين باره وجود دارد. در حقيقت در اين كشور چنين مسئوليتي مبتني بر تقصير و تحليل بي احتياطي بر پايه تكليف مبني بر هشدار و نقض اين تكليف است. انجام هشدارهاي لازم سبب مي شود عمل از شمول بي احتياطي خارج و مسئوليتي بر عهده ي ناقل بيماري وجود نداشته باشد.