نقش اشاعه صنايع دستي بر توسعه پايداري اجتماعي

توسعه پايدار به سه بخش اساسي تقسيم شده است، در سال هاي اخير پايداري اجتماعي به عنوان يكي از اجزاي اصلي توسعه پايدار به شكل فزاينده اي به رسميت شناخته شده است. پژوهش هاي پيشين در مورد توسعه پايدار عمدتاً بر مسايل مربوط به محيط زيست و مسايل اقتصادي متمركز بودند و بعد اجتماعي پايداري مورد توجه كافي قرار نگرفته است. از طرفي صنايع دستي ايران به عنوان صنعتي مستقل و بومي است كه با حفظ و نگهداشت اين هنر و با ايجاد تحولاتي مثبت در جهت امروزينه كردن آن و هدايت در جهت تامين نيازهاي بازار مي توان اميد داشت اين هنر- صنعت بتواند در راستاي توسعه ي پايداري اقتصادي و اجتماعي بتواند به معيشت پايدار ياري رساند. هدف از نگاشتن مقاله حاضر بررسي ابعاد پايداري، توسعه پايداري اجتماعي و رابطه و نقش اشاعه صنايع دستي بر توسعه‌ي پايداري اجتماعي است. بدين منظور نخست از طريق شيوه هاي تحقيق كيفي شامل مطالعات كتابخانه اي(استفاده از داده هاي از پيش تهيه شده شامل اسناد، مدارك، كتاب، مجلات، سايت هاي معتبر و ... ) مفاهيم مرتبط با موضوع استخراج شده و سپس نقش اشاعه صنايع دستي بر توسعه پايداري اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است، بنابراين روش تحقيق توصيفي به كار رفته از نوع موردي و محتوا خواهد بود.(توصيفي-تحليلي)