بازشناسي اصول پايداري در معماري و شهرسازي بومي سكونتگاه هاي كوهستاني (نمونه موردي: شهر اورامان تخت)

معماري و شهرسازي بومي در سكونتگاه هاي مناطق كوهستاني در غرب ايران بويژه شهر پلكاني اورامان تخت كه در آن به دنبال هماهنگي هرچه بيشتر با طبيعت است و به نوعي تبادل، تعادل و پايداري بين انسان، طبيعت و معماري – شهرسازي بوده كه به موجب آن كمترين دست اندازي به طبيعت شده است. معماري – شهرسازي در اين شهر به نوعي ميل به پايداري داشته و اين پايداري ناشي از شناخت كامل ويژگي هاي فرهنگي- اجتماعي، نيازهاي انساني، عوامل جغرافياي (توپوگرافي، اقليم) بوده كه بازشناسي اين اصول مي تواند گامي موثر در جهت پايداري اين شهر باشد، و مهمتر از آن، نحوه به وجود آمدن و تداوم اين شهر طي ساليان متمادي، اصول پايداري معماري - شهرسازي را تبيين مي نمايد. شهر اورامان تخت كه جز آثار ميراث ملي ثبت گرديده و همچنين به لحاظ قرار گيري در آينده نزديك در ليست ثبت جهاني آثار يونسكو از اهميت و جايگاه ويژه اي برخوردار است. اين مقاله در صدد آن است تا با شناخت اصول پايداري در اين شهر را مورد تدقيق قرار دهد و براي دستيابي به اين امر از روش توصيفي- تحليلي استفاده شده و بر آن است تا با اشاره مختصري به اصول پايداري در معماري- شهرسازي اورامان تخت و ارتباط ما بين اين دو موضوع پرداخته شود و روش گرداوري اطلاعات نيز بر اساس مطالعات كتابخانه اي و پژوهش هاي ميداني و بر مبناي مشاهدات صورت گرفته و روش تجزيه تحليل به شيوه كيفي مي باشد و نتايج تحقيق كه شامل اصول هاي در زمينه مطابقت با اقليم و صرفه جويي در انرژي، نوع شكل گيري فرم بنا بر اساس مشخصه هاي اقليمي، مصالح هماهنگ با محيط، نوع شبكه دسترسي معابر ، نوع بافت و نحوه استقرار آن همساز با طبيعت مي باشد.