مكان، فضاي واسط، طبيعت

بشر در طول تاريخ از هنگامي كه سرپناه، مسكن، محل زيست، محل كار ويا هر نوع فضايي ساخته و مورد بهره برداري قرار داده، هميشه عوامل زيست محيطي و طبيعي همچون نور، آب، درختان و...در اين ساختار يك اصل مهم و اساسي براي او بوده است. بعد از نهضت مدرنيسم، تلاشهاي جهاني براي ايجاد فضاهايي لطيف و با احساس انجام گرفته است وسعي شده طبيعت نقش اساسي در زندگي و كار انسان ها داشته باشد.ازاينرو باور بنيادين اين پژوهش بدين مضمون مي توان مطرح كردكه« خلق فضاهايي همچون فضاي واسط شامل مفاهيمي والاتر از يك اتصال است».حال اكنون آن مفاهيم در برگيرنده اين فضا چيست؟قدم بعدي اين مقاله مي باشد. كه در اين طي به بررسي مفهوم انواع فضاي واسط با توجه به مفهوم انسان،فضاومكان و ارتباط آن با طبيعت با استفاده از رويكرد پديدارشناسانه (رويكردي كه جدايي انسان ازمحيط مطروداست) درحوزه معماري مي پردازيم. در اين رويكرد از چارچوب نظري هايدگروكريستيان نوربرگ شولتزاستفاده مي شود. در مسير كشف اهداف والاترفضاهاي واسط در معماري، كه چگونه طراحي كردن آن است طي مي شودومنجر به درك جديدي از مفصل هاي معماري و همچنين افقي نو در ذهن معماران مي گشايد. روش تحقيق در اين كار،روش توصيفي تحليلي وابزار جمع آوري اطلاعات،كتابخانه اي بوده است.