بررسي عوامل كالبدي حس تعلق در مراكز خدماتي سالمندان در راستاي پيشبرد توسعه پايداري اجتماعي

يكي از مسائل عمده جمعيتي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي كه امروزه در جهان شكل گرفته پديده سالمندي است. اين پديده در شرف تبديل شدن به يك مساله جهاني است. با افزايش شاخص اميد به زندگي، جمعيت سالمندان در ايران و جهان رو به افزايش بوده و به عنوان يك فاكتور مهم وتاثيرگذار بر نظام اجتماعي و اقتصادي مطرح مي باشد. پيش بيني مي شود در سال 1410 نزديك به 25 تا 35 درصد جمعيت ايران سالمند باشند. شرايط فعلي ايران گاه سالمندان را به انزوا سوق داده است و به نظر مي رسد جامعه امروز همه افراد را در خود جاي نمي دهد و فضاهاي شهري معاصر براي قشر خاصي طراحي شده اند كه اين موضوع نشان دهنده عدم وجود تساوي ميان اقشار جامعه و حيات اجتماعي سالم است. هدف اين پژوهش بررسي عوامل كلبدي موثر بر حس تعلق به مكان در فضاهاي خدماتي به سالمندان است تا با افزايش حس تعلق در آنان به حضور هر چه پررنگ تر سالمندان در جامعه كمك كرده و شاهد حيات اجتماعي شايسته اي در ايران باشيم. روش تحقيق به كار گرفته شده در اين مقاله، توصيفي-تحليلي بوده و جمع آوري اطلاعات بر مبناي كتابخانه اي مي باشد. براساس نتايج بررسي هاي اسنادي به مولفه هايي دست يافته شد، كه از آنها در جهت مقايسه نمونه هاي موردي پژوهش استفاده كرده شد. نتايج حاصل از بررسي نمونه هاي موفق مراكز خدمات روزانه حاكي از تاكيد بيشتر آنان بر عواملي چون بافت، رنگ، تنوع بصري، تضاد، نوع سازماندهي و چيدمان و ارتباط درون و بيرون در ميان عوامل كالبدي حس تعلق به مكان بر سالمندان است.