عوارض ناشي از تخريب ساختمان هاي مسكوني بر محيط زيست (مطالعه موردي تبريز)

بخش عمده اي از مواد زايد جامد شهري را زايدات ساختماني تشكيل مي دهد. صنعت ساخت و ساز مقادير زيادي از منابع طبيعي را مصرف كرده و مقادير عظيمي از زايدات ساختماني توليد مي كند. بنابراين مديريت زايدات ساختماني يك موضوع مهم، مخصوصاً در كشور هاي در حال توسعه مي باشد و اين مديريت نياز به آگاهي از چگونگي جمع آوري ، بازيافت و دفع تركيبات زايد ساختماني دارد. اين مطالعه به منظور بررسي ميزان توليد، وضعيت جمع آوري و حمل، بازيافت و دفع زايدات ساختماني شهر تبريز در سال 1392 انجام گرفته است. اين تحقيق يك مطالعه توصيفي- تحليلي بود. براي انجام اين مطالعه ابتدا موضوعات و مطالب مورد نياز بر اساس اهداف پژوهش طبقه بندي شدند. مقالات خارجي در مورد زايدات ساختماني و تجارب كشورهايي كه در زمينه مديريت و بازيابي اين گونه از زايدات داراي سوابقي بودند مورد مطالعه قرار گرفت. در شهر تبريز روزانه 2400 تن زايدات ساختماني توليد مي شود. ميزان سرانه توليدي مواد زايد ساختماني در اين شهر005 /0 كيلوگرم در روز است كه اين ميزان طي 6 سال گذشته افزايش داشته است. از 2400 تن زايدات ساختماني 120 تن آن 5% بازيافت شده و2280 تن آن( 95 %) دفع مي شود. عمده زايدات ساختماني بازيابي شده آهن آلات( 3%) ، خاك ( 2%)، آجر( 1%)، چوب (5/ 0 %) و آسفالت مي باشد. روش معمول دفع زايدات ساختماني در اين شهر انبار كردن در محل هايي است كه از نظر زيست محيطي بهداشتي و تفريحي اشكالي نداشته باشد. براي اجراي يك برنامه موفق بازيابي زايدات ساختماني داشتن اطلاعات درباره كميت و كيفيت اين گونه زايدات، محل بازيابي و به همان اندازه بازار خريد و فروش مواد زايد ساختماني اهميت دارد.