ارزيابي كمي و كيفي كاربري هاي اراضي حاشيه رودخانه شهري (نمونه موردي: رودخانه آبشوران شهر كرمانشاه)

ناحيه ي مورد مطالعه در اين پژوهش ( محدوده اطراف رودخانه آبشوران شهر كرمانشاه)، يكي از نواحي خاصِّ شهري است كه تنوع و تركيب چشمگيري از كاربري ها را در محدوده ي خود فراهم آورده است. اين كاربري ها در وضع موجود از نظر نظام توزيع و الگوي همجواري ،هماهنگي چنداني با معيارهاي برنامه ريزي شهري ندارد و كيفيت زندگي شهري در سطح ناحيه را تحت تأثير قرار داده است. اين مقاله با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي و با استفاده ازروش هاي ارزيابي كمي و كيفي؛ يعني استاندارد سرانه ها، روش نزديكترين مجاورت RN، ماتريس سازگاري و امتيازدهي بر پايه ي روش موقعيت يابي مكاني به تحليل نظام توزيع و الگوي همجواري كاربري ها مي پردازد. نتايج حاصل از اين پژوهش ، بيانگر كمبود سرانه ي كاربري هاي خدما ترسان، وجود ناسازگاري به ويژه در همجواري با كاربري ها ي مسكوني و آموزشي و بي نظمي در الگوي توزيع كاربري ها در سطح ناحيه است.