تبيين مطالعات مقاطع مخروطي در مباحث هندسه اسلامي و نقش آن در معماري و نقوش تزيينات

مقاطع مخروطي يا علم مخروطات از علوم هندسي مورد توجه رياضي دانان يونان باستان و مسلمان و پس از آن در دوره رنسانس و اروپا بوده است.همچنين در ايران در دوره قاجار و كمي پس از آن به كتاب هاي درسي راه يافته است.مقاطع مخروطي از تقاطع يك صفحه با يك مخروط در حالت افقي، مايل يا قائم به وجود مي آيد كه عموما از خم هاي درجه دو جبر و هندسه است.اين مقاطع شامل سهمي، هذلولي و بيضي مي شوند. در اين پژوهش به مطالعه مقاطع مخروطي و تاريخچه آن، با توجه به كتب و رسالات رياضي دانان و ترجمه متون يوناني و لاتين توسط رياضي دانان مسلمان پرداخته و سپس دستاوردهاي رياضي دانان مسلمان در زمينه مقاطع مخروطي و تاثير آن ها بر معماري و هنر اسلامي مورد بررسي قرار مي گيرد.روش تحقيق در اين پژوهش، در بخش اول كه مطالعه تاريخ پيدايش و علم هندسه است، روش تحقيق تاريخي است كه با استفاده از كتب، اسناد تصويري و مقالات مجلات صورت مي گيرد و در ادامه شامل روش تحقيق توصيفي- تحليلي در تحليل اسناد تصويري و مطابقت آن با معماري و تزئينات مي باشد. اين علم در معماري و ترسيم و اجراي قوس ها، گنبدها و گره ها و نقوش و در علومي مانند نور شناسي، حل مسائلي چون تثليث زاويه و تضعيف مكعب كاربرد دارد. بنوموسي(برادران موسي شاكر)، ابن هيثم و ثابت بن قره از ميان رياضي دانان مسلمان بيش از ديگران در پيشبرد اين علم و ارتباط آن با معماري تاثيرگذار بوده اند.