از بررسي ضوابط و مقررات فضاي سبز شهري تا باغ هاي عمودي

معماري و طبيعت، پيوندي از ديرباز با يكديگر بسته اند ، از آرايه هاي طبيعي در آثار گذشتگان، معماري ارگانيك در قلب معماري مدرن و معماري سبز امروز، نگاهي به طبيعت در ذات آن نهفته است. بررسي نمونه هاي امروزي از جنس طبيعت و فضاهاي سبز شهري، بام باغ ها، نماهاي سبز و ... در شهرهاي خالي از فضاهاي منظر امروزي از آن جهت ضروري به نظر مي رسد كه فقر گياه گريبان گير بسياري از شهرهاي جهان و كشورها مي با شد. توسعه روز افزون شهر از جهت ارتفاع و تخريب فضاهاي سبز در كنار اين توسعه، ضرورت توجه به اين مقوله را بيشتر مي كند. از اين رو به منظور توسعه فضاي سبز در منظر شهري، استفاده از فضاي مرده موجود بر روي بام و تراس و نماي ساختمان هاي چند طبقه به ويژه در مناطق مركزي شهر در اغلب شهرهاي بزرگ دنيا به سرعت گسترش يافته و الزاما به عنوان يك ضرورت با توجيه اقتصادي بايد مورد توجه معماران، طراحان و شهرسازان ايراني نيز قرار گيرد. در اين نوشتار با توجه به اهميت فضاي سبز به عنوان ريه شهر، به بررسي و تعاريف فضاي سبز شهري و انواع آن، ضوابط و مقررات و كاربرد اين فضاها، ارائه سرانه واستانداردهاي جهاني فضاهاي سبز شهري و همچنين عاملان تاثير گذار و نقش آنها در توسعه فضاهاي سبز و..... پرداخته شده است و با تحليل شرايط حاصل از موارد فوق مي توان كمبودها و تنگناهاي موجود را باز شناخت و نسبت به ارائه راه حل ها و روش هاي واقعي تر و تبيين نظام برنامه ريزي فضاي سبز شهري اقدام نمود.