پايداري كالبدي در فضاي شهري ( مطالعه موردي: خيابان اكباتان همدان)

فضاي شهري در مفهومي عام، ارتباط متقابل ميان روابط و رفتارهاست؛ يعني ضمن آنكه محل همجواري هويتهاي فردي است، در يك زندگي شهري خود به مثابه مهمترين عامل احراز هويت بوده و بر رفتارها و روابط انساني تاثير ميگذارد. با نگاه كردن به فضاهاي شهري گذشته مي بينيم كه اين فضاها به خوبي با شرايط محيطي و فيزيكي شهر و منطقه انطباق داشته اند. عناصر تشكيل دهنده ي فضاي شهري در جهت رفاه و آسايش ساكنين و استفاده كنندگان و رفع نيازهاي آن ها به خوبي سازمان يافته اند. اين در حالي است كه بسياري از شهرهاي معاصر ما فاقد چنين كيفيتي است. شناخت و بررسي اين ارزش ها و كيفيت هاي كالبدي موجود در فضاهاي شهري گذشته مي تواند راهكاري در جهت طراحي فضاي شهري پايدار در شهرهاي معاصر باشد. در اين پژوهش كه هدف اصلي آن پايداري كالبدي در فضاي شهري مي باشد، از ابزارهاي مشاهده نامه، برداشت هاي ميداني براي شناخت و از روش سوات (swot) جهت تحليل اطلاعات و داده هاي استخراج شده استفاده شده است. بررسي اطلاعات حاكي از اين است كه خيابان اكباتان همدان به دليل وجود فعاليت هاي نامتنوع و نامناسب، سيماي نامطلوب و ... فاقد پايداري مي باشد. جهت بهبود شرايط خيابان اكباتان از روش هاي مانند اﯾﻤﻦﺳﺎزي ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ و ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده ﭘﯿﺎده. -ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎي دوﭼﺮﺧﻪ. -ﺑﺎززﻧﺪه ﺳﺎزي و ﺣﻔﻆ ﺑﻨﺎﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ. زيباسازي خيابان و جداره، ايجاد كاربري هاي مختلط و ... پيشنهاد مي شود.