نقش فناوري نانو در بهبود كيفيت بصري نماهاي ساختماني

بدنه‌هاي شهري از عناصري هستند كه به طور مستمر در معرض ديد شهروندان قرار دارند و يكي از مشكلات عمده‌اي كه در نماهاي ساختماني وجود دارد، بحث آلودگي است. آلودگي هوا و دوده ناشي از اگزوز خودروها، رنگ نما را بدمنظره مي‌كند. همچنين آلودگي ناشي از عوامل محيطي و باران‌هاي اسيدي، بر چهره ساختمان تأثير نابساماني مي‌گذارد. استفاده از مواد شيميايي، نه تنها مشكلات زيست‌محيطي به دنبال دارد، بلكه خود اين مواد با انجام واكنش‌هاي شيميايي با مصالح نما، مي‌توانند سبب آسيب‌ديدن و بدمنظره شدن جلوه ساختمان شوند. مصالح نانو، امكاناتي پيش روي طراحان قرار مي‌دهند كه تاكنون وجود نداشته‌اند يا اين‌كه مصالح سنتي قادر به ايجاد آن‌ها نبوده‌اند.هدف از اين پژوهش، شناسايي و كاربرد اين امكانات مي‌باشد كه مي‌تواند افق وسيعي را پيش روي معماران و طراحان قرار دهد .با استفاده از اين امكانات، طراحان مي‌توانند فضاهايي با كيفيت متنوع را خلق كنند. روش تحقيق در اين مقاله، به‌صورت تحليلي- توصيفي مي‌باشد.پس از بررسي نانوتكنولوژي و ارائه تعريفي از معماري سبز نانو، از طريق منابع موجود، به بررسي نانوتكنولوژي در مصالح ساختماني پرداخته و مصالح نانو را با مصالح معمولي استفاده شده در ساختمان‌ها مقايسه شده است. از نتايج تحقيق مي‌توان به پاسخ‌گو بودن مصالح نانو در معماري براي دستيابي به الگويي مناسب در منظر شهري اشاره كرد.