تحليل نگرش مخاطبين منطقه‌ي مركزي تهران نسبت به تاب‌آوري ارزش‌هاي فرهنگي- هنري در حفاظت زيبايي هاي بافت تاريخي آن محدوده (نمونه‌هاي موردي نقاشي ديواريي هاي خانه ي امام جمعه تهران- خيابان ناصر خسرو و پانزده خرداد تهران)

منطقه ي مركزي تهران كه در دوره ي قاجار مركز تجارت و قلب تپنده ي شهر بوده، امروز نيز با مقداري تغيير، همچنان مركز تجاري شاخص در تهران محسوب ميشود، كه به لحاظ قدمت و موقعيت ويژه اي كه از لحاظ شهرسازي و معماري دارد، محدوده ي پرمخاطب مي باشد. چه بسا در اين شلوغي ها، بسياري براي كسب و كار و خريد مايحتاج و سايرين براي گردشگري و لذت از اين فرهنگ و هنر ديرين در آن محدوده حضور پيدا مي كنند كه اين منطقه با شايستگي هاي فرهنگي-هنري خود، لايق خودنمايي تاريخ و زيبايي ها ميباشد. با گذشت زمان، فرسايش روزانه ي اين بافت بر اساس عوامل مختلف، تاب آوري اين ارزشها در ميان هياهوي آن منطقه، الزامي بنظر مي رسد. هدف از اين مقاله، ارزيابي نگرش مخاطبين اين منطقه نسبت به انعطاف پذيري و بهبودي جداره هاي شهري با حمايت يكي از روش هاي نمايش فرهنگ و هنر رايج در آن بافت مانند نقاشي ديواري است كه در حفظ اصالت و همچنين بازگشت زيبايي هاي هرچه بيشتر آن محدوده ياري مي رساند. اين تحقيق مبتني بر روش توصيفي- تحليلي است كه در كنار آن نگرش سنجي با استفاده از پرسشگري نيز در نظر گرفته شده است. حسب بررسي هاي صورت پذيرفته مهم ترين علت ناديده گرفتن كيفيت ارزش هاي فرهنگي و هنري از جمله نقاشي ديواري در جداره هاي شهري آن منطقه، كاهش عدم تعلق خاطر مخاطبين آن منطقه نسبت به نقاشي ديواري، عدم اطلاعات كافي در خصوص اين هنر به ويژه حضور زينت بخشش در خانه هاي ارزشمند تاريخي موجود در آن بافت و استفاده ي مفيد از آنها براي بازگشت زيبايي به ديوارهاي شهري منطقه، نداشتن مشاركت مردمي در انتخاب طرح هاي نقاشي ديواري آن بافت منحصربه فرد و نداشتن انگيزه كافي در آنها براي ارايه پيشنهاد نقاشي ديواري هاي مناسب براي آن منطقه به سازمان ذيربط براي معرفي بناهاي تاريخي خاموش يا اجراي نقاشي ديواري هاي معروف اما ناشناخته در آن بافت روي جداره هاي شهري براي جذب توريست بيشتر و بي تفاوتي كسبه، شاغلين و مشتريان آنها به حفظ اصالت و زيبايي جداره ها مي باشد.