بررسي و ارزيابي اثرات زيست محيطي صنعت گردشگري بر توسعه منطقه‌اي با رويكرد پديده گردشگر مالك ( نمونه موردي: شهرستان رامسر )

اين پژوهش در مورد ارزيابي اثرات زيست محيطي صنعت گردشگري با رويكرد بر پديده گردشگر مالك در شهرستان رامسر صورت گرفته است. در اين پژوهش از هر دو رويكرد عيني و ذهني به منظور ميزان سنجش معيارها و شاخص هاي موثر بر تعادل و توازن منطقه در محدوده مورد مطالعه استفاده شده و با توجه به بررسي شرايط منطقه به تجزيه و تحليل متغير‌ها پرداخته شده و جدول سوات با توجه به شرايط موجود در ۴ بخش قوّت، ضعف، فرصت، تهديد نگرش شده است و با توجه به آزمون سوال و فرضيه‌هاي پژوهش در نمونه موردي مورد مطالعه مي‌‌توان به يافت‌ها و نتايج زير اشاره كرد. اين پديده از ديدگاه تمام اقشار جامعه ( گردشگران كارشناسان و مردم ساكن شهرستان رامسر ) از از ديدگاه زيست محيطي‌، به دليل نبود فرهنگ گردشگري، ورود گردشگران و گردشگر مالك‌ها همواره به محيط زيست شهرستان رامسر آسيب زده است. آلودگي‌ سواحل، مصرف منابع آب زيرزميني و انباشتگي زباله از جمله اين آسيب هاست. همچنين با توجه به ساخت و ساز هايي كه جمعيت گردشگر مالك در سطح شهرستان داشته و تغيير كاربري‌هاي غير مجاز اراضي و تبديل زمين‌هاي كشاورزي و قابل كشت به ويلاها و مسكوني در اين زمينه نيز اين پديده يك نقشه غير سازنده در شهرستان رامسر داشته است.اگر برنامه ريزي مناسب براي حفظ محيط زيست استان مازندران و به خصوص شهرستان رامسر صورت نگيرد ، در 50 سال آينده با مخروبه اي رو به رو خواهيم بود كه صدمات و خسارات جبران ناپذيري به اكوسيستم منطقه وارد خواهد شد تداوم اين نوع توسعه در رامسر، سرزمين و منابع طبيعي را به مخروبه‌اي براي زيست ناقص جمعيتي تبديل خواهد كرد كه ناچار به سكونت در شهرستان خواهند بود.