اثرات خزش يا خوردگي شهري بر توسعه پايدار و بررسي تأثير آن در سه حوزه زيست محيطي ، اقتصادي و اجتماعي در شهرها

امروزه گسترش فيزيكي شهر و تخريب بي رويه اراضي كشاورزي يكي از مسائل و مشكلات تمدن بشري به ويژه در كشورهاي در حال توسعه به شمار مي رود. اگرچه توسعه فيزيكي شهرها به جهت ماهيت، فرايندي پويا و گريز ناپذير است كه طي آن محدوده هاي فيزيكي شهر در جهات مختلف گسترش يافته و اثرات مثبت و منفي را در پي دارد. اما رشد شتابان، بي ضابطه و ناهمگون فيزيك شهر كه اصطلاحاً خزش يا پراكنده رويي (اسپراول) ناميده مي شود، ضرورت برنامه ريزي صحيح براي حفظ منابع با ارزش زمين و اقتصاد مولد جامعه را آشكار مي سازد. خزش شهري از ويژگي هاي شناخته شده بيشتر شهرهاي كشورهاي در حال توسعه است كه از نظر اجتماعي و اقتصادي چشم اندازي از فقر، اسكان غيررسمي، كاربري غيرقانوني اراضي در حاشيه شهرها، فقدان يا كمبود شديد امكانات زيرساختي و خدمات عمومي را نشان مي دهد داده هاي تحقيق با استفاده از مطالعه كتابخانهاي اسنادي و همچنين با استفاده از داده هاي دوركاوي و تصاوير ماهوارهاي لندست 7 سال 2001 و لندست 8 سال 2016، استخراج گرديد.