مدرسه به عنوان جامعه، رويكردي نوين در طراحي مدارس

در كشورهاي توسعه يافته طراحي مدارس به عنوان خانه دوم دانش آموزان همواره مورد توجه بسياري از معماران و طراحان بوده است و نمونه هاي مختلف آن در مدارس در مقاطع و سطوح مختلف ديده مي شود. ارتباط توده و فضاي يك ساختمان آموزشي و نحوه چيدمان آنها در كنار يكديگر يكي از ابعاد مورد توجه آنها در طراحي مدارس بوده است، به گونه اي كه يكي از اهداف مورد نظر معماران، ارتباط مدرسه با دنياي پيرامون و اتصال آن با جامعه مي باشد. اين سياست در راستاي افزايش تعاملات اجتماعي دانش آموزان و تقويت ارتباطات آنها با محيط پيراموني است. هدف از اين مقاله دستيابي به يكسري راهكارهاي طراحانه در جهت عملياتي شدن سياست ارتباط مدرسه با اجتماع مي باشد. روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله كيفي و رويكرد توصيفي تحليلي با تاكيد بر تحليل محتوا دارد. نتايج مقاله نشان مي دهد كه ايده هايي همچون مدرسه بدون ديوار، مدرسه به عنوان جامعه، مدارس چند هسته اي و... مي تواند يك راهكار موثر در طراحي مدارس به عنوان يك فضاي اتصال دهنده مدرسه به عنوان يك مركز آموزشي و جامعه به عنوان يك محيط پيراموني براي فعليت رساندن استعدادها و ارتباطات انساني و اجتماعي آنها به شمار رود.