مطالعه ي كارايي عمر تراكتور و ماشينهاي كشاورزي مزارع سيب زميني با استفاده از تحليل پوششي داده ها (DEA)

در اين مطالعه از روش تحليل پوششي دادهها به منظور تعيين كارايي فاكتور عمر تراكتور و ماشينهاي كشاورزي مورد استفاده در مزارع سيبزميني استان همدان استفاده شد. از عمر تراكتور و 7 ماشين مورد استفاده در مراحل مختلف شامل: گاوآهن برگرداندار، غده كار سيبزميني، كودپاش شيميايي، سمپاش پشت تراكتوري، فاروئر (معروف به پارو يا شيپر يا خاكده)، سرزن و سيبكن به عنوان ورودي و عملكرد محصول، بهرهوري اقتصادي وبهرهوري انرژي به عنوان خروجي مدل بكار گرفته شد. بر اساس ميزان كارايي عمر سيستم ماشيني و تاثير آن بر شاخصهاي خروجي مورد نظر، مزارع به دو دستهي كارا و ناكارا تقسيم شدند كه 38 % مزارع بهصورت ناكارا درحال فعاليت بودند. مزارع ناكارا عمدتا به دليل فرسودگي سيستم ماشيني خود نتواستهاند شاخصهاي عملكردي قابل قبولي از خود بروز دهند، در حالي كه مزارع كارا با استفاده از ادوات با عمر بهينهي آنها يا حداقل نزديك به آن شرايط خوبي براي خود ايجاد كردهاند به نحوي كه علاوه بر سوددهي خوب، بهرهوري مطلوبي نيز در زمينهي انرژيو هزينه دارند و در مقياس كلان به نفع كشور (در جهت صرفه جويي منابع و بازدهي مطلوب) در حال توليد هستند. نتايج نشان داد كه بيشترين استفادهي افراطي از سيستم مكانيزه مربوط به تراكتورها و گاوآهنهاي برگردان دار مي-باشد كه با جلوگيري از استفادهي تراكتورها و ماشينهاي فرسوده ميتوان ميزان عملكرد و بهرهوري انرژي را تا حدود 70 % و بهرهوري هزينه را تا دوبرابر افزايش داد و از صرف هزينههاي اضافي براي مديريت و تعمير و نگهداري تراكتورها و ماشينهاي فرسوده خودداري نمود