ارائه روشي مبتني بر الگوريتم جغرافياي زيستي جهت جايابي و تعيين ظرفيت بهينه توليدات پراكنده در سيستم توزيع با هدف كاهش تلفات و بهبود شاخص هاي پايداري و پروفيل ولتاژ

امروزه به دليل افزايش روزافزون مصرف انرژي توجه به منابع توليد پراكنده در شبكه هاي توزيع بيشتر شده است. مكان و اندازه DGدر سيستم توزيع در تلفات و شاخص هاي پروفيل و پايداري ولتاژ بسيار تاثيرگذار است. در اين مقاله الگوريتم بهينه سازي جغرافياي زيستي جهت يافتن مكان و اندازه بهينه DGدر شبكه توزيع ارائه ميشود. اين الگوريتم هم در بهينه سازي اعداد صحيح و هم اعداد حقيقي كارائي خوبي دارد. در اين مقاله تابع هدفي متشكل از تلفات كل خطوط شبكه، شاخص پروفيل ولتاژ و شاخص پايداري ولتاژ معرفي ميشود كه با ضرايب وزني مناسب تابع هدف مورد نظر را تشكيل ميدهند. قيود بهره برداري در نظر گرفته شده در اين مقاله شامل قيد محدوده مجاز ولتاژ، قيد تعادل توان و قيد محدوده مجاز توليد توان توسط DGها ميباشند. در اين مقاله الگوريتم پيشنهادي بر روي شبكه استاندارد 33 باسه IEEEامتحان شده و نتايج آن ارائه شده است. مقايسه نتايج بدست آمده با الگوريتم هاي شناخته شده نشان ميدهد الگوريتم بهينه سازي جغرافياي زيستي كارائي خوبي در حل مساله جايابي بهينه DGدارد.