مروري بر روش هاي بهينه سازي طراحي و ارتقاء راندمان موتور سوئيچ رلوكتانسي

در سال هاي اخير صنعت درايو با دگرگوني هاي بنيادين روبرو شده است. از جمله دلايل اين امر ميتوان به پيشرفت الكترونيك قدرت، نياز به صرفه جويي در انرژي و افزايش بهره وري اشاره كرد. با توجه به اين نكته، براي موتورهاي كه بدون درايو نمي توانستند راه اندازي شده و يا كار كنند، يك جايگاه جديد باز شده است. يكي از اين دسته موتورها، موتور سوئيچ رلوكتانسي است. نداشتن سيم پيچ بر روي روتور و يا عبور نكردن هيچ جرياني از روتور، اين موتور را به استفاده از جاروبك و كموتاتور بي نياز نموده و اين بدين معني است كه موتور رلوكتانسي، از نوع بدون جرقه است. اين موتور بدليل نداشتن آهنرباي دائم و همچنين هر گونه سيم پيچي بر روي روتور داراي يك ساختمان بسيار ساده و استهلاك مكانيكي بسيار كم است كه اين امر سبب افزايش طول عمر مفيد موتور و همچنين صرفه اقتصادي بهتر آن نسبت به ساير موتورها گرديده است. موتور سوئيچ رلوكتانسي با توجه به ساختار ساده، هزينه ساخت كم، قدرت تحمل بالاي خطا، امكان كار در درجه حرارت هاي زياد، نگهداري آسان به دليل عدم وجود هر گونه سيم پيچي بر روي روتور و در نتيجه سبك تر شدن وزن آن و قابليت دستيابي به سرعت هاي بالا كه از ويژگي هاي منحصر به فرد اين موتور است، در سال هاي اخير مورد توجه محققان و پژوهشگران قرار گرفته است. در اين مقاله سير تاريخي طراحي موتور سوئيچ رلوكتانسي و روش هاي مختلف ارائه شده به منظور بهينه سازي طراحي و ارتقاء راندمان موتور سوئيچ رلوكتانسي مرور شده است. بدين منظور ساختارهاي مختلف ارائه شده از جنبه هاي گوناگون به همراه مزايا و معايب هر ساختار معرفي شده است.