ليپوتوكسيسيتي در مرغان مادر گوشتي

انتخاب ژنتيكي مداوم به منظور افزايش سرعت رشد پرنده‌هاي گوشتي، باعث عدم كنترل مناسب اشتها و افزايش گلوكز خون در اين پرنده‌ها شده است. گلوكز خون بالا همواره همراه با افزايش سطح انسولين مي‌باشد، مسيرهاي ليپوژنز توسط اين هورمون فعال سازي شده و باعث افزايش سنتز چربي در بدن خواهد شد. افزايش سنتز چربي از دو طريق عمده سبب كاهش عملكرد توليدمثلي مرغ‌هاي مادر امروزي خواهد شد. افزايش ذخيره چربي در بافت چربي (به‌ويژه چربي محوطه شكمي) سبب افزايش ترشح هورمون لپتين از بافت چربي خواهد شد، لپتين هورموني است كه سبب كاهش عملكرد توليدمثلي از طرق مختلف خواهد شد. همچنين بافت چربي محوطه شكمي قادر به خارج ساختن قسمتي از هورمون‌هاي استروئيدي (استروژن و پروژسترون) از گردش خون و بي‌تأثير كردن آن‌ها مي‌شود. علاوه بر اين، ذخيره چربي سنتز شده در بدن در بافت‌هاي غيرچربي كه ليپوتوكسيسيتي ناميده مي‌شود، از طريق ايجاد تغيير در پروفيل اسيدهاي چرب سلول‌هاي بافت‌هاي مختلف و از جمله بافت تخمدان سبب كاهش عملكرد توليدمثلي خواهد شد. استفاده از راهكارهاي مختلفي كه بتواند سطح گلوكز خون را كنترل نمايد، قادر به كاهش تأثيرات منفي ليپوتوكسيسيتي در مرغ‌هاي مادر خواهد شد.