اثر خوراندن منابع معدني و آلي سلنيوم بر عملكرد گاوهاي شيري طي دوره انتقال

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تأثير 4 نوع جيره غذايي حاوي اشكال متفاوت سلنيوم در 21 روز پيش و 21 روز پس از زايش روي ماده خشك مصرفي، توليد و تركيبات شير و غلظت سلنيوم در شير در پس از زايش بود. 24 رأس گاو هلشتاين آبستن در آغاز دوره پا به‌ ماه با ميانگين روزهاي آبستني 1± 259 روز و با ميانگين روزهاي مورد انتطار زايش 1±21 روز در قالب طرح بلوك¬ كامل تصادفي به چهار جيره آزمايشي اختصاص يافتند. جيره هاي آزمايشي به ترتيب عبارت بودند از 1) جيره شاهد بدون مكمل سلنيومي (C)، 2) جيره حاوي سلنومتيونين، 3) جيره حاوي سلنيوم مخمري و 4) جيره حاوي سلنيت سديم. جيره ها به مدت 1±21 روز پيش از زايش مورد انتظار و 21 روز پس از زايش به صورت انفرادي خورانيده شدند. وزن گاوها و امتياز وضعيت بدني در آغاز آزمايش، زمان زايش، 21 روز پس از زايش ثبت گرديد. ماده خشك مصرفي روزانه به صورت انفرادي در دوره پيش و پس از زايش اندازه گيري شد. وزن گاوها و امتياز وضعيت بدني در زمان زايش و 21 روز پس از زايش تحت تأثير جيره‌ها قرار نگرفت. توليد و تركيب شير در منابع مختلف سلنيوم تفاوت معني داري نداشت؛ اما در جيره حاوي سلنيوم متيونين نسبت به ساير جيره ها مقدار پروتئين، لاكتوز و سلنيوم شير به‌طور معني‌داري (05/0 P) بالاتر و تعداد سلول‌هاي بدني شير به‌طور معني-داري (05/0 P) پايين‌تر بود. نتايج اين مطالعه نشان داد كه اشكال آلي سلنيوم (به‌ويژه سلنوم متيونين) در مقايسه با شكل معدني سلنيوم (سلنيت سديم)، ممكن است عملكرد و سلامتي گاوهاي شيري در دوره انتقال را بهبود دهد.