بررسي بافت شناسي بيضه خروس هاي تغذيه شده با كنجاله تخم پنبه با و بدون سولفات آهن و ليزين

در اين آزمايش 378 قطعه جوجه گوشتي يك‌روزه از سويه كاب 500 به‌طور تصادفي به 27 جايگاه بستري (پن) اختصاص يافت. هر جايگاه شامل 14 قطعه جوجه بود. آزمايش از سن 21 تا 42 روزگي با 4 سطح كنجاله تخم پنبه 5، 10، 15 و 20 درصد و 2 سطح ليزين و سولفات آهن اجرا گرديد. 27 جايگاه به 9 تيمار اختصاص يافت. تيمار1 (شاهد)، تيمار2، 3، 4 و 5 ( بدون سولفات آهن و ليزين)، تيمار6 ،7، 8 و 9(با سولفات آهن و ليزين) بود. طرح آماري مورد استفاده در اين آزمايش كاملاً تصادفي بود. مراحل بافت شناسي بيضه همچون برش،رنگ آميزي و غيره در آزمايشگاه انجام گرديد. در سن 42 روزگي از هر تيمار نمونه هاي خون در لوله هاي هپارين براي شمارش گلبول هاي قرمز، هموگلوبين و هماتوكريت جمع‌ آوري گرديد. از سن 21 تا 42 روزگي، ميانگين افزايش وزن روزانه و خوراك مصرفي روزانه اندازه‌گيري شد. در سن 42 روزگي 1 پرنده از هر پن ذبح و كبد، قلب، سينه، چربي، بيضه جمع آوري گرديد. در سن 42 روزگي وزن بيضه‌هاي پرندگان تيمارهاي 5، 7 ، 8 و 9 به‌طور معني‌دار بالاتر از تيمار شاهد بودند. لوله هاي مني ساز تيمارهاي تغذيه شده با كنجاله تخم پنبه با سطح 20 درصد با و بدون سولفات آهن و ليزين نسبت به تيمار شاهد به‌‌طور نامنظم قرار داشتند. در اين آزمايش طي دوره رشد(42-21روزگي) خوراك مصرفي براي پرندگان تغذيه شده با كنجاله تخم پنبه با سطوح 15 و20 درصد كاهش يافت. در دوره رشد (42-21روزگي) بين تيمارها از نظر افزايش وزن تفاوت معني‌دارنبود، اما دركل دوره بين تيمار شاهد و تيمار دريافت‌كننده 15 درصد كنجاله تخم پنبه بدون سولفات آهن و ليزين تفاوت معني‌دار مشاهده گرديد. با اين حال مي‌توان گفت كنجاله تخم پنبه مي‌تواند تا 50 درصد كنجاله سويا بدون سولفات آهن و ليزين در جيره غذايي جوجه هاي گوشتي جايگزين شود.