اثر سطوح مختلف منگنز بر كيست هاي فوليكولي تخمدان در گاوهاي شيرده هلشتاين

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر سطوح مختلف منگنز بر ساختار تخمداني گاوهاي شيري بود. پانصد و هفت رأس گاو هلشتاين (178 رأس در دومين و 329 رأس در سومين دوره شيردهي يا بالاتر) وارد آزمايش شدند و براساس دوره شيردهي و توليد شير دوره شيردهي پيشين بلوك بندي شدند و گاوها در داخل بلوك ها به‌طور تصادفي به 3 تيمار آزمايشي از روز زايش تا روز 100 شيردهي اختصاص يافتند. تيمارها شامل 1) جيره پايه بدون افزودن مكمل منگنز (شاهد؛180 n=)؛ 2) جيره پايه+40 ميلي گرم منگنز در كيلوگرم ماده خشك (178 n=)؛ 3) جيره پايه + 80 ميلي گرم منگنز در كيلوگرم ماده خشك (149 n=) بود. جيره پايه حاوي 100 ميلي گرم در كيلوگرم ماده خشك منگنز بود. داده ها در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با رگرسيون لجستيك با استفاده از رويه GLIMMIX نرم افزار SAS (2004) آناليز شدند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه افزايش دادن سطح منگنز، درصد بروز كيست هاي فوليكولي تخمدان را در تيمار سوم در مقايسه با گروه شاهد كاهش داد (0/05 =P) اما درصد فوليكول¬هاي بزرگ تر يا مساوي 3 ميلي متر حاضر روي هر دو تخمدان تحت تأثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت (0/18 =P). گاوهاي تغذيه ‌شده با تيمارهاي دوم و سوم نسبت به تيمار شاهد تمايل به داشتن درصد بالاتري از جسم زرد در تخمدان داشتند (0/08 =P). در مجموع، نتايج اين پژوهش نشان داد كه افزودن 80 ميلي گرم منگنز در كيلوگرم ماده خشك به جيره پايه سبب كاهش بروز كيست هاي فوليكولي تخمدان گرديد.