جفت‌ماندگي از منظر دامپزشكي سيستم‌ها و چالش هاي پيش رو

جفت‌ماندگي (RP) وضعيتي متداول با وقوع بالا در گاوهاي شيري است كه معمولاً به‌صورت ناتواني در انداختن جفت ظرف 24 ساعت (حتي در برخي منابع تا 48 ساعت) پس از زايش تعريف مي‌شود. به‌دليل هزينه‌هاي درماني مرتبط، كاهش توليد شير، افزايش دور ريز شير، هزينه‌هاي كارگري، و خدمات دامپزشكي، جفت‌ماندگي از لحاظ اقتصادي در صنعت دامپروري اهميت زيادي دارد. اگرچه RP مشكلي هميشگي ‌در صنعت گاو شيري محسوب مي‌شود، ولي هنوز دليل ناتواني در دفع پرده‌هاي جنيني و سبب شناسي آن مشخص نشده است. داده هاي رو به افزايش پيشنهاد مي‌كند كه RP مشكلي چندعاملي است كه مستلزم در نظر گرفتن جنبه‌هاي سلولي سيستم ايمني، بيان ژن و نيز تغييرات پروتئيني و متابوليتي است. كارهاي پژوهشي پيشگامانه اي كه به تازگي با استفاده از علوم اوميكس انجام شده است يافته‌هاي جديدي را ارائه مي‌كنند كه شايسته بحث بيشتر است. همچنين مكانيسم هاي متناقضي در سبب شناسي جفت‌ماندگي پيشنهاد شده اند كه جاي تحقيق بيشتر دارد.