بررسي ارتباط كار آفريني و تقاضاي گردشگري براي ايران و حل مدل با رويكرد اقتصاد سنجي

صنعت گردشگري، يكي از ابزارهاي كارآمد براي توسعه كارآفريني در كشورهاي جهان است، بطوريكه اقتصاد يك كشور را از حالت ركود خارج كرده و آنرا در مسير رشد و توسعه قرار مي دهد. امروزه در كشور ما، موانع بسياري براي جذب توريست وجود دارد. يكي از راهكارهاي غلبه بر اين موانع، شناسايي عوامل تاثيرگذار بر تقاضاي گردشگري به كمك ارائه مدل مناسب مي باشد. در اين مقاله، ابتدا با مطالعه ي منابع و آمارهاي موجود، از ميان ده كشور گردشگر فرست برتر به داخل ايران، پنج كشور تركيه، عربستان سعودي، عراق، افغانستان و كويت به منظور تخمين تابع تقاضاي گردشگري كشور ايران، انتخاب مي شوند. در مدل پيشنهادي، علاوه بر متغيرهاي مربوط به درآمد ملي كشورهاي گردشگر فريت و قيمت نسبي، متغير ديگر، شامل كيفيت هتل هاي اقامتي در ايران، به مدل اضافه شده است تا تخمين بهتر و رويكرد جديدي نسبت به تقاضاي گردشگري براي ايران بدست آيد و ارتباط آن با كارآفريني بررسي شود. در ادامه، مدل ارائه شده، توسط نرم افزار R با روش اقتصادسنجي برازش شده و نتايج تخمين تابع تقاضا براي هر يك از كشورها بصورت جداگانه بدست مي آيند. نتايج حاكي از وجود رابطه مثبت ميان تقاضاي گردشگري با درآمد ملي كشورهاي گردشگر فرست و رابطه منفي با قيمت نسبي است. همچنين نتايج نشان مي دهد، كيفيت خدمات ارائه شده در اقامتگاههاي مسافرتي بر تقاضاي گردشگران در ساليان بعدي تأثيرگذار مي باشد، كه نشانگر وجود تبليغات و ذهنيت مثبت در بين گردشگران ورودي به كشور است و اين فرآيند به توسعه كارآفريني در داخل كشور مي انجامد