بررسي ميزان تأثير معيارهاي خاك و فرسايش بادي در بيابانزايي منطقه سيستان به كمك GIS

در اين پژوهش با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي ميزان تأثير دو معيار خاك و فرسايش بادي با 8 شاخص جهت مطالعه حساسيت اراضي دشت سيستان به بيابانزايي مورد ارزيابي و بررسي قرار گرفته است. امتياز دهي به شاخصه ا براساس مدل بيابانزايي ايرانيIMDPA كه جديد ترين روش ارزيابي پتانسيل بيابانزايي در مناطق خشك و نيمه خشك ميباشد صورت گرفت. با استفاده از روش فوق هريك از شاخصهاي مورد مطالعه در واحدهاي كاري مورد بررسي قرار گرفت و براي هر شاخص لايههاي اطلاعاتي تهيه و در محيط نرم افزار لايه مربوط به هر معيار با محاسبه ميانگين هندسي امتياز شاخصهاي آن مشخص گرديد. و پس از آن با تلفيق و تعيي ن ميانگين هندسي معياره ا نقشه شدت بيابانزايي منطقه بدست آمد. بر اساس نتايج حاصل از نقشه بدست آمده50/75 درصد منطقه از نظر درجه بيابانزايي در كلاس متوسط و 42/34 درصد ان در كلاس شديد قرار دارد معيار خاك با ارزش عددي 1/34 كمترين تاثير و معيار فرسايش بادي با ارزش عددي 1/67 بيشترين تأثير را در بيابانزايي منطقه داشته است. و در بين شاخصهاي مورد بررسي شاخص ميزان درصد سنگريزه عمقي با ارزش عددي1/26 كمترين نقش و شاخص تعداد روزهاي طوفاني و گرد و غباري با ارزش عددي 2 بيشتري نقش را در بيابانزايي منطقه داشته است.