تلفيق GIS و تحليل پوششي داده ها(DEA) براي ارزيابي عملكرد خطوط اتوبوسراني تهران

تحليل پوششي داده ها يك مدل رياضي مبتني بر برنامه ريزي خطي است كه براي ارزيابي كارايي نسبي واحدهاي مشابه در حوزه هاي متنوع نظير حمل و نقل مورد استفاده قرار مي گيرد. مقالات فراواني در زمينه ارزيابي كارايي سيستم حمل و نقل عمومي نگارش يافته است ولي بسياري از آنها تنها به ارزيابي بعد عملكردي و مديريتي سيستم هاي حمل و نقل مختلف پرداخته اند و كمتر به جنبه مكاني توجه داشته اند. از اين رو در اين مقاله كوشش شده است كه با استفاده از تركيب سيستم اطلاعات مكاني GIS و روش تحليل پوششي داده ها DEA كارايي عملكردي و همچنين كارايي مكاني خطوط اتوبوسراني شهر تهران مورد بررسي قرار گيرد. در ابتدا با استفاده از GIS داده ها و لايه هاي اطلاعاتي مورد نظر آماده سازي مي شود و سپس پروفايل جمعيتي مربوط به هر خط اتوبوس با استفاده از تحليل هاي موجود در GIS بدست مي آيد. براي ارزيابي كارايي مكاني، داده هاي حاصل از GIS را مي توان بعنوان ورودي وارد مدل DEA كرد. نتايج حاصل از تحليل پوششي داده ها كارايي خطوط اتوبوس را بيان مي كند. با تحليل و تفسير نتايج مي توان علت كارآمدي يا ناكارآمدي خطوط را مورد تحليل و تفسير قرار داد.