بررسي تاثير روش تدريس اكتشافي در آموزش علوم

فهم، بينش و مكاشفه از دير و باز در فرايند ياددهي – يادگيري، مورد نظر متخصصان تعليم و تربيت، روانشناسان تربيتي و فيلسوفان تعليم و تربيت بوده است. يادگيري اكتشافي معني دار كه به وسيله ي آزوبل در دهه هاي قبل ارائه گرديده، مويد اين نكته است كه مفهوم سازي و كشف زواياي گوناگون يك موضوع در هر درسي، از ضروريات اجتناب ناپذير فرايند تدريس، يادگيري مشاهده اي، ساختارگرايي ذهني، حل مسئله... .مي باشد. اين روش در مقابل روش هاي حافظه پرور و منفعل قرار مي گيرد و از آنجا كه مسئوليت درك اصول اساسي يا ساختار موضوع درسي بر عهده يادگيرنده مي باشد ، يكي از رويكردهاي اساسي يادگيري فعال است. رسيدن به استقلال فكري و تربيت صحيح عقلاني از طريق روش تدريس اكتشافي امكان پذيراست و براي اينكه دانش آموزان بتوانند اعمال ذهني خود را با يكديگر هماهنگ سازند، بايد نخست اشياء را دستكاري كنند، سپس روي آن عمل كنند و آزمايش هايي را انجام دهند و از آنجايي كه در درس علوم دانش آموزان بايد از حالت انفعال به حالت فعال دربيايند و بتواند درگير آزمايش و پژوهش شوند، به اين منظو رروش تدريس اكتشافي درساير دروس خصوصا درس علوم كاربرد زيادي دارد. هدف اين پژوهش بررسي روش تدريس اكتشافي درآموزش درس علوم مي باشد. روش انجام اين پژوهش هم به صورت كتابخانه اي و مراجعه به اسناد و مدارك معتبرمي باشد. نتايج اين پژوهش نشان داده روش تدريس اكتشافي سبب مي شود كه قدرت هوشي دانش آموزان، افزايش يابد، سبب افزايش انگيزش دروني و ذاتي دانش آموزان مي شود و تمايل دانش آموزان را به انجام دادن فعاليت هاي يادگيري تشويق مي كند، زيرا اكتشاف (خوديادگيري) خود بهترين پاداش است.