تأثير شيوه حل مسئله بر پرورش خلاقيت دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اراك در درس رياضي

امروزه در كشورهاي توسعه يافته، شكوفايي و پرورش خلاقيت دانش آموزان از مهمترين هدف هاي آموزش و پرورش به شمار مي رود. آموزش به شيوه حل مسأله يكي از روش هايي است كه در پرورش خلاقيت دانش آموزان نقش كليدي و مهمي ايفا مي نمايد. اين پژوهش از روش تحقيق آزمايشي طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه استفاده نموده است. نمونه اين پژوهش را 40 نفر از دانش آموزان دختر پايه اول مقطع متوسطه ناحيه يك اراك در سال تحصيلي 1394-95 تشكيل داده اند كه به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. براي اندازه گيري مؤلفه هاي خلاقيت از آزمون خلاقيت تصويري تورنس- فرم ب استفاده شد. پس از انتخاب تصادفي گروه هاي كنترل و آزمايش ابتدا براي هر دو گروه پيش آزمون اجرا شد. سپس مداخله آزمايشي در شش جلسه 70-60 دقيقه اي به گروه آزمايش ارائه گرديد و پس از اتمام برنامه آموزشي، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. تجزيه و تحليل داده ها به روش كواريانس يك طرفه (آنوا) در سطح 5./. =p انجام شد و نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين گروه آزمايش و كنترل در مؤلفه هاي خلاقيت (سيالي، انعطاف پذيري و ابتكار) وجود داشت.