آمايش سرزمين و تاثير آن بر راه سازي، توسعه پايدار و محيط زيست

آمايش سرزمين، جامع نگري كيفيت، توزيع متوازن و هماهنگ جغرافيايي كليه فعاليت هاي اجرايي، اقتصادي- اجتماعي در پهنه سرزمين نسبت به قابليت ها و منابع طبيعي و انساني است. عدم توجه به بعد مكاني و فضايي استراتژيهاي توسعه در سالهاي گذشته و همچنين شرايط زيست محيطي شكننده كشورمان كه دستخوش مخاطراتي از قبيل: خشكسالي، گرم شدن زمين، آتش سوزي در جنگل ها، سيل، قطع درختان جنگلي، فرسايش خاك، و از بين رفتن پوشش گياهي، رانش، ريزش، استفاده بي رويه از آبهاي زيرزميني، گازهاي گلخانه اي، مهاجرت از روستاها به شهرها، حاشيه نشيني، كمبود منابع و... گرديده، مهندسان و متصديان ضروري است با شناخت و مطالعات دقيق و وسواس بيشتر جهت ارائه طرح هاي عمراني اقدام نمايند. از آنجاييكه حمل و نقل در راستاي سياست هاي آمايشي نقش بسيار اساسي را ايفا مي كند، در شكوفايي و توسعه جامعه به عنوان عنصر ارتباط دهنده بسيار موثر است. بررسي ها نشان داد كه تعادل بين شاخص سرزمين شاد و پيشرفت صنعتي همواره بايد برقرار گردد.