كاربرد مجموعه هاي فازي نوع دوم در ارزيابي ريسك انتخاب تأمين كنندگان

در روشهاي متداول انتخاب تامين كنندگان، بررسي هزينه به عنوان مهمترين معيار براي انتخاب تامين كنندگان مد نظر بوده كه اين امر منجر مي گردد كه زنجيره تامين در معرض ريسك هاي گوناگوني قرار گيرد. حال آنكه زنجيره هاي تامين بيش از گذشته در معرض اختلالات و ريسك هاي طبيعي و همچنين سببي ساخت دست بشر قرار دارند. به علاوه، در حوزه ارزيابي ريسك تامين كنندگان، شرايط عدم قطعيت و ابهام كه در ذات مسائل دنياي واقعي است، به ندرت مورد بررسي قرار گرفته است. اگر چه مجموعه هاي فازي نوع اول براي مشكل مطرح شده پيشنهاد گرديده، اما نواقص اين رويكرد از كارايي آن كاسته است. در اين پژوهش ابتدا مجموعه هاي فازي نوع دوم ارائه ميگردد و سپس اين مجموعه ها در يكي از مشهورترين رويكردهاي تصميم گيري چند معياره براي حل مسئله انتخاب تامين كنندگان بر اساس ارزيابي ريسك، بكار گرفته مي شود. وجه تمايز رويكرد ارائه شده در مقايسه با رويكردهاي پيشين، كاربرد عملي و توانمندي آن در ارائه راه حل تحت شرايط عدم يا ناكافي بودن اطلاعات كيفي ميباشد. يك مثال عددي براي نشان دادن كاربرد روش پيشنهادي ارائه گرديده است.