تعيين مناطق با ريسك بالاي شيوع مالاريا با استفاده از شاخصه اي ماهواره اي و زميني

در كشور ايران، بيماري مالاريا در اكثر مناطق كنترل و ريشه كن شده است ولي هنوز هم در نواحي جنوب و جنوب شرق كشور هر ساله شاهد ابتلاي افراد زيادي به اين بيماري هستيم و دولت هر ساله هزينه هاي گزافي را جهت دريافت اين مبتلايان متحمل مي شود . شيوع و توسعه اين بيماري وابستگي زيادي با شرايط محيطي و آب و هوايي دارد . پارامترهايي مانند دما، رطوبت، پوشش گياهي و وجود آبگيرها در بروز اپيدمي اين بيماري مؤثر هستند . با توجه به اين نكته كه از طريق داده هاي ماهواره اي ( تكنيكهاي سنجش از دور ) مي توان اطلاعات محيطي و آب و هوايي را در محدوده هاي وسيع و بصورت سريع بدست آورد و همچنين با استفاده از توابع تحليلي GIS ، مي توان مناطق با پتانسيل بالاي شيوع را مشخص كرد . اين كار به انجام فعاليت هاي پيشگيري قبل از شيوع بيماري كمك مي كند كه به كاهش آمار مبتلايان و همچنين كمك به اقتصاد كشور منجر خواهد شد . در اين پژوهش ابتدا پارامترهاي مناسب محيطي و آب و هوايي لازم براي شيوع بيماري با استفاده از تصاوير لندست 7ETM+ با بكارگيري روش هاي مناسب، بدست مي آيند و سپس اين پارامترها به صورت لايه هاي اطلاعاتي مجزا در آمده در مرحله بعد وزن هركدام از پارامترها در شيوع بيماري مشخص شدند . سپس با استفاده از همپوشاني وزندار در محيط GIS مناطق مستعد براي شيوع بيماري مشخص گرديدند . براي ارزيابي نتايج بدست آمده از آمار شيوع بيماري در سال هاي گذشته استفاده شد . بدين صورت كه با استفاده از آمار شيوع و محاسبه چندين شاخص زميني با بررسي آنها بهترين شاخص براي ارزيابي نتايج مشخص گرديد . نتايج حاصل از مقايسه تطابق قابل قبولي نشان داد .