بررسي نقش Local SDI در برنامه ريزي و مديريت بهينه شهري با توجه به تجربيات كشورهاي مختلف

با توسعه علم و تكنولوژي سيستم هاي اطلاعاتي مكان مرجع ، سازمان و موسسات دولتي و خصوصي تمايل روز افزوني براي استفاده از اين اطلاعا ت پيدا مي كنند . اغلب اين سازمان ها نيز سيستم اطلاعات مكاني خود را با استفاده از مجموعه داده هاي اصلي راه اندازي مي كنند كه در اغلب موارد بسيار به هم شباهت دارند . از ديدگاه مديريتي شكي نيست كه اين سازمان ها بايد از اطلاعات مكاني مشتركي كه جوابگوي نيازشان باشد استفاده نموده و در ادامه براساس آن ، به دنبال كاربرد و اهداف و اطلاعات خاص خود باشند . زير ساخت داده هاي مكاني مفهومي است كه با توليد مجموعه اي از داده هاي مكاني بنيادي و استاندارد شده ، از دوباره كاريهاي غير ضروري جلوگيري كرده و با تسهيل كردن دستيابي و تناسب داده ها ، در نهايت داده هاي همه كاربران را با هم تلفيق مي كند . بديهي ست كه اگر چنين مكانيزمي در شهرها ارائه و اجرا شود ، سازمانهاي متولي توليد داده هماهنگ با يكديگر عمل كرده و هزينه ، زمان و تلاش هاي زيادي در جهت توسعه و نگهداري داده ها حفظ خواهد شد . SDI ) Local SDI شهري ) درواقع مهمترين ركن هماهنگ كننده توليد و توزيع اطلاعات مكاني در شهرها مي باشد كه قصد دارد با ايجاد يك سري استاندارد ها و سياستها ، توسعه تكنولو ژي ، پرورش پرسنل متخصص ، سرمايه گذاري مناسب و ... زمينه مناسب را جهت همكاري و تبادل اطلاعات در سازمان هاي شهري فراهم كرده و در جهت هر چه بهتر شدن برنامه ريزيها و مديريت شهري گام بردارد . در اين تحقيق سعي شده است با مطالعه زير ساخت هاي داده هاي مكاني شهري در چند كشور مختلف ، فعاليت هاي آنها در جهت استفاده از تكنولوژيهاي جديد و بهره گيري از اين سيستم ها براي برنامه ريزي و مديريت بهينه شهري بررسي شده و با شناسايي مشكلات و موانع موجود ، مهمترين عوامل و فاكتورهاي تاثير گذار در توسعه SDI شهري مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد