بررسي عملكرد لرزه اي سازه هاي مجاور متصل شده تحت زلزله و تعداد نقاط بهينه ي اتصال

وقوع زلزله همواره مي تواند آسيب هايي بر سازه ها داشته باشد. از جمله مواردي كه بايد در هنگام زلزله مورد توجه قرار گيرد برخورد سازه هاي مجاور است . اين پديده مي تواند از ايجاد خرابي هاي جزيي مانند ترك خوردگي تا تخريب كامل طبقه اتفاق بيفتد. در مواردي كه درز انقطاع كافي بين سازه ها در نظر گرفته نشده باشد بايد راهكاري مورد استفاده قرار گيرد تا امكان برخورد را به حداقل برساند. براي اين منظور يكي از مناسب ترين روشها ايجاد اتصال بين سازه ها است. تاكنون مطالعات زيادي در اين زمينه انجام شده است كه اغلب در مورد دو ساختمان مجاور بوده است و تعداد كمي از آنها به اتصال سه ساختمان مجاور پرداخته اند. در اين مقاله سه ساختمان توسط ميراگر غيرفعال به يكديگر وصل مي شوند. براي تشخيص تعداد نقاط مناسب و بهترين محل اتصال، ساختمانها با تعداد نقاط و در مكانهاي متغير به يكديگر متصل مي شوند. هرطبقه به صورت يك سيستم يك درجه آزادي در نظر گرفته شده بنابراين ساختمانها به صورت سيستم هاي چند درجه آزادي مدل شده و تحت زلزله قرار مي گيرند. نتايج نشان مي دهد اتصال سازه ها فقط از يك نقطه در سقف، عملكرد مناسبي دارد. همچنين اتصال، موجب كاهش پاسخ سازه ها و در نتيجه كمتر شدن درز انقطاع مورد نياز مي شود بنابراين احتمال وقوع ضربه نيز كاهش پيدا مي كند .