بكارگيري بادگيرها در ساختمان هاي بلندمرتبه به منظور ذخيره انرژي

آلودگيهاي زيستمحيطي از عمده مشكلات جهان امروز مي باشد. محيطزيست به علت ساخت و سازهاي متعدد و استفاده از سيستم هاي گرمايش و سرمايش و امثال آنها در ساختمان ها، در معرض خطرات جدي قرار دارد. در چنين وضعيتي، اهميت استفاده بهينه از انرژي و حفاظت از انرژيهاي طبيعي به عنوان عامل مهمي در حفاظت از محيطزيست مطرح شده است. بادگيرها به عنوان يك سيستم تهويه طبيعي به طور فزاينده در ساختمان هاي مدرن به منظور به حداقل رساندن مصرف انرژي تجديدناپذير و كاهش توليد گازهاي گلخانه اي مضر، بكار مي روند و مي توانند گزينه مناسبي براي نيل به اهداف فوق باشند. ارتفاع، سطح مقطع راه هاي عبور هوا و همچنين محل و تعداد بازشوها در عملكرد تهويه يك بادگير تاثيرگذار مي باشند.در اين پژوهش هدف توسعه روشهاي استفاده از بادگيرها در ساختمان هاي بلندمرتبه مانند برج هاي مسكوني و تجاري و غيره مي باشد كه اين بادگيرها قابليت چرخش و ثبات در موقعيت كسب باد مطلوب را دارا مي باشند و امكان استفاده از اين بادگيرها در مناطقي با سرعت باد كم نيز فراهم شده است. همچنين به منظور تامين نور طبيعي ساختمان ازجايگزين كردن مصالح روشن و شفاف در طراحي بادگيرها و قرارگيري اجزاي آن در نماي ساختمان استفاده شده است. تعداد بادگيرها و نحوه قرارگيري آنها به عنوان پارامترهاي متغير قابل بررسي در اين مقاله مي باشد