ارزيابي تكنيك هاي بهسازي در نشست ناشي از روان گرايي پي هاي سطحي در مصالح ماسه اي اشباع با استفاده از ميز لرزه

وقوع روانگرايي تحت تاثير بارهاي ديناميكي در مصالح ماسه اي اشباع، مي تواند منجر به وقوع نشست هاي قابل توجه در سازه هاي سطحي گردد. روانگرايي در خاك هاي اشباع كه در آنها فضاي بين دانه ها كاملا با آب پر شده است رخ مي دهد. قبل از زلزله ميزان فشار آب در شرايط استاتيكي بوده و تحت اثر تعادل موجود بين ذرات خاك، نيروهاي تماسي بين آنها برقرار مي باشد. در زمان زلزله، ارتعاشات زلزله باعث افزايش فشار آب حفره اي مي شوند كه اين امر شرايط لازم براي حركت نسبي ذرات خاك نسبت به يكديگر را ايجاد مي كند. در اثر روانگرايي مقاومت خاك از بين رفته و خاك قادر به تحمل بار ناشي از سازه هاي فوقاني را نمي باشد. در تحقيق حاضر با استفاده از ميز لرزه ژيوتكنيكي1g رفتار پي هاي منفرد در مقياس كوچك بر روي ماسه سست اشباع كه پتانسيل روانگرايي بالايي دارد، مدلسازي شده است. جهت مدلسازي از ماسه استاندارد 161 فيروزكوه استفاده شده است. در اين تحقيق، تاثير بهسازي بستر با استفاده از مصالح ژيوسنتتيكي (ژيوكامپوزيت و ژيودرين) و نيز تكنيك جايگزيني مصالح روانگرا با مصالح غير روانگرا، مورد ارزيابي و مقايسه قرار مي گيرند. نتايج حاصل از اين تحقيق در انتخاب تكنيك بهسازي بهينه جهت كاهش نشست هاي ناشي از وقوع روانگرايي در مصالح دانه اي بسيار كاربردي مي باشد.