تاثير تنش هاي حرارتي بر اتصال شاه تير فولادي به كوله بتني در پل هاي يكپارچه، بخش اول: اتصالات ابتكاري

پل يكپارچه نوعي سيستم پل سازي است كه درآن درز انبساط بين عرشه و كوله هاي انتهايي حذف شده و اتصال به صورت يكپارچه بتن ريزي مي شود. با حذف درز انبساط و ايجاد مانع حركت آزادانه در سر تكيه گاهها،عرشه ي پلها كه غالبا طول هاي بسيار زيادي دارند، تحت نيروهاي اضافي ناشي از اثرات سيكلي دماي روزانه و فصلي قرار مي گيرند. در بخش اول اين تحقيق به كمك نرم افزار اجزا محدوديABAQUS به بررسي ظرفيت چند نوع اتصال مختلف تحت اثر شديدترين حالت بارگذاري حرارتي پرداخته شده است. مقدار ظرفيت نهايي يك اتصال متاثر از ضعيفترين ناحيه در آن اتصال (در اينجا تماس بين صفحات فولادي بدون آج و بتن) است. براي انتقال كامل تنشهاي مماسي و نرمال از پروفيل فولادي شاه تير به بتن كوله، با در نظر گرفتن اثرات لغزش بين فولاد و بتن، بايد از روش هايي چون افزايش عرض بال در محل اتصال، استفاده از صفحات تكيه گاهي گسترش يافته و ...كمك گرفت. افزايش عرض بالها، كرنش هاي پلاستيك نهايي بتن را كاهش داده اما در ظرفيت نهايي اتصال تاثير زيادي ندارد. استفاده از صفحات تكيه گاهي گسترش يافته در ابتدا و انتهاي اتصال، تاثير بسزايي در افزايش ظرفيت نهايي سازه و كاهش تنش هاي فشاري و ترك خوردگي بتن دارد. اثرات لغرش بين فولاد و بتن در نرم افزارABAQUS به كمك رفتار چسبنده مبتني بر سطح تعريف مي گردد.