بررسي گسيختگي پيشرونده در قاب هاي فولادي با مهاربند واگرا با استفاده از نسبت ظرفيت به تقاضا و تحليل پايين فشردن

گسيختگي پيشرونده اشاره به زنجيره اي از خرابيها در يك سازه دارد كه در اثر يك خرابي موضعي اوليه در سازه پديد آمده اند به طوري كه اين خرابي در سازه با خرابي اوليه نامتناسب مي باشد. واضح است كه اين پديده، به دليل آنكه در يك بازه زماني بسيار كوتاهي رخ مي دهد به پاسخ ديناميكي و غير خطي مي انجامد. در نتيجه افزايش حوادث فاجعه بار در سال هاي اخير، پيشگيري از گسيختگي پيشرونده به يك نياز در تحليل و طراحي ساختمان ها تبديل شده است. در اين مطالعه پس از مدلسازي سازه توسط نرم افزارOpenSees به بررسي گسيختگي در قاب فولادي با مهاربند واگرا پرداخته شده است. با مقايسه بيشينه نيروهاي داخلي به وجود آمده در المان هاي داراي بيشترين ضريب تاثير حذف اعضا با ظرفيت اعضا، مشاهده شد كه تحليل ديناميكي اوليه نتوانست خرابي را پيش بيني كند و براي محاسبه ميزان ظرفيت سازه آسيب ديده از نسبت ظرفيت به تقاضا و تحليل پايين فشردن استفاده شد. با مقايسه اين نسبت و تحليل پايين فشردن ملاحظه مي شود كه در 67 %حالات استفاده از نسبت ظرفيت به تقاضا مي تواند حالت حقيقي خرابي را تعيين كند و باقيمانده اختلاف را مي توان با ضريب طول موثر ستون كه برابر با يك در نظرگرفته شدهk=1 توجيه نمود.